از سال ها پیش در کشور ما در حوزه ی خلاقیت مطالب و مباحث اندکی مطرح بوده است همچنین یکی از اهداف اساسی آموزش و پرورش ما در خصوصی شکوفایی خلاقیت دانش آموزان طرح ریزی شده است اما علی رغم اهمیت این موضوع به دلایل مختلف تا کنون کم تر به پژوهشی و مطالعه ی بنیادی و برنامه ریزی برای پرورش خلاقیت دانش آموزان پرداخته شده است و این در حالیست که به شدت به نسلی خلاق و نوآور نیازمند بوده و هستیم. برای خلاقیت، هوش، استعداد مهارت و تلاشی لازم است؛ اما کافی نیست. انگیزهی درونی نیز باید به آن اضاف شود تا خلاقیت شکل بگیرد. ما برای کودکانمان فرصت هایی را به وجود بیاوریم و مهارت هایی را به آنه ها آموزش دهیم تا استعداد هایشان را گسترش دهند و این محقق نخواهد شد مگر اینکه بین مهارت ها و علایق آنها و جه مشترکی را بیابیم و انها را رشد دهیم. در نظام ارزشیابی قدیم بدون توجه به چگونگی ارتباط مطالب و بدون تفکر دانش آموزان فقط برای به دست آوردن نمره ی خوب دروس را حفط می کردند. اما این نوع آموزش و یادگیری برای انجام یک کار خلاق واقعا بی فایده است.